Tær snilld, nýr skattur, SKATTSKATTUR

Þessir menn eru séní í að finna matarholur. Þetta er það flottasta hingað til. Leggja skatt á gistinætur og leggja síðan skatt á skattinn. Stóóóóóórkostlegt.

Hækkar leigu á orlofshúsum um 100 kr.

Flottur valkostur

Nú þarf fólk á miðjum aldri sem stendur á einhverjum tímamótum í lífi sínu, eða vill söðla um, að flykkjast í þennan annars ágæta skóla.

Aðstæður í því samfélagi sem boðið er uppá og öll umgjörð skólans er eins og á best verður kosið.

Fínn valkostur fyrir þroskað fólk á öllum aldri.

Nemendur styðja rektor á Bifröst

Hverjir eru það eiginlega sem eru hræddastir um börnin sín í skólum landsins?

Ef menn myndu nú staldra augnablik við og kynna sér hvernig þessum hlutum varðandi samskipti við kirkju og kristni hefur verið háttað, einmitt í þeim skólum þar sem mikill fjöldi nýbúabarna sem tilheyra fjölda annarra trúarbragða hefur verið. Þá kæmi kannski sannleikurinn í ljós hvað þetta "að troða henni ofan í börn annara trúar" stendur í raun og réttu fyrir.

Þeir sem hafa andskotast mest í því að útrýma kristnum trúararfi og gildum eru nefnilega EKKI foreldrar barna af öðrum trúarbrögðum. Þeir hafa nefnilega upp til hópa tekið kirkjuheimsóknum og kynningu á kristni fagnandi.

Fólk af öðrum trúarbrögðum skilja nefnilega betur en trúleysingjar hversu mikilvægt það er börnum þeirra að eiga einhverja þá sannfæringu innra með sér sem gott getur verið að halla sér að ef eitthvað á bjátar í lífinu. Slíkt fólk ber því virðingu fyrir trú annarra og fagnar því að börn þeirra fái að fræðast um önnur trúarbrögð og þá ekki síst að læra að þekkja þau trúarbrögð sem það þjóðfélag sam þau hafa valið sér að gista, byggja gildi sín á.

Íslenskir trúarandstæðingar þykjast vera að berjast fyrir því að þeirra eigin börn fái að taka sjálf afstöðu til trúar. Hvernig í ósköpunum eiga þessi börn að taka slíka sjálfstæða afstöðu ef teim trúararfi sem íslensk þjóð byggir aðallega á skal markvisst haldið frá þessum einstaklingum og börnin markvisst alin upp í þeim rétttrúnaði trúleysinga að fegurð lífsins felist í því að traðka þennan trúararf í svaðið. 

Kúgunartilraunir og hrottaskapur formanns menntráðs Reykjavíkurborgar

Á vísi.is getur nú að líta tilvitnun í einhverja Oddnýju Sturludóttur sem titluð er formaður menntaráðs. Orðfærið sem nefnd Oddný velur sér að viðhafa myndi sóma sér ágætlega úr röðum eftirlýstra hryðjuverkamanna eða þvíum líkra pótíntáta, í besta falli vel vaxinna handrukkara. Nefnd Oddný gerir sig bera af þvílíkum „ofsafengnum viðbrögðum“ (svo vitnað sé í fyrirsögn á forsíðu Fréttablaðsins í dag þar sem haft er eftir formanni mannréttindaráðs Reykjavíkurborgar) að venjulegt fólk setur hljóðan. Orðrétt er haft eftir: „Oddný Sturludóttir er formaður menntaráðs. Og ætlar að stíga uppí næstu pontu og hafa ítrustu skoðun á innri málum kirkjunnar, fordómum yfirstjórnar kirkjunnar gegn hjónabandi samkynhneigðra og klúðurslegum viðbrögðum hennar í tengslum við kynferðislega misnotkun kirkjunnar manna á skjólstæðingum sínum. Væri það ekki bara eðlilegt miðað við afskipti og áhuga biskups á skólastarfi? Ég hef skömm á viðbrögðum biskups." Þessi ummæli nefndrar Oddnýjar bera merki áður óþekkts hrottaskapar manneskju í hennar stöðu. Alvarlegar hótanir um kúgun af verstu sort. Slík framganga er hreinræktaður níðingsháttur sem er þessari manneskju og þeim málefnum sem hún þykist vera að ganga erinda fyrir síst til framgangs.

Ef þessi framganga er vitnisburður um þá siðfræði sem koma skal í kennslubækur og samfélag, þegar unnið hefur verið á gildum kristins þjóðfélags. Þá er nú kominn tími til að byðja almættið bannfærða um að hjálpa okkur.

Glæsilegt

http://goldengate.blog.is/blog/goldengate/entry/1108352/

Vantrú styður mannréttindaráð

Glæsilegur PR árangur sértrúarhópanna Vantrúar og Siðmenntar

Það var árið 1000 sem meðvituð ákvörðun var tekin um að á Íslandi skyldi verða kristinn siður. Alla tíð síðan hefur sá siður verið viðurkennd sameiginleg arfleifð íslenskrar þjóðar. Hin kristnu gildi hafa þannig fylgt okkur íslensku fólki mann fram af manni. Alla tíð hefur það verið látið óátalið að „blóta á laun“ svo almennt trúfrelsi er ekki nýtt mannréttinda fyrirbæri fyrir íslenskri þjóð. Hér er ekki verið að tala um hvort einstaklingar séu persónulega kristnir. Nei! Við erum að tala um grundvallar lífsviðhorf þjóðfélags, hvaða persónulega trú eða eftir atvikum svonefnt trúleysi sem við svosem aðhyllumst. Meðal íslenskrar þjóðar ríkir nefnilega trúfrelsi og hefur það svo verið um langan aldur, þótt íslenska þjóðin sem slík tilheyri hinum kristna hluta veraldarinnar. Það er nefnilega vandfundinn  sá þjóðfélagsafkimi sem ekki á með sér slík afmörkuð grundvallarviðmið fyrir gildi sín. Kristni, Gyðingdómur, vúdú eða Islam, gildir einu.  

Með þeirri stefnu sem svokallað mannréttindaráð, (mannréttindi snúast ekki bara um mannréttindi minnihluta, þau snúast merkilegt nokk líka um mannréttindi meirihluta), hefur ákveðið að fylgja með þeim formerkjum að trúboð eigi ekki heima í skólum landsins er beinlínis verið að ganga erinda fámennra öfgasinnaðra sértrúarsamtaka eins og Vantrúar og Siðmenntar. Varaformaður þess síðarnefnda er reyndar orðinn innanbúðarmaður í þessu borgarapparati og þar með í lykilaðstöðu til að boða fagnaðarerindi samtaka sinna sem helst hafa afrekað það að dikta upp allskonar innihaldslitlar gerfiathafnir sem fengnar eru að láni frá kirkju og kristni eða öðrum hliðstæðum aðilum. Það er reyndar búið að finna upp nýyrði fyrir þessi samtök "lífsskoðunarfélög" og skal þeim "lífsskoðunum" þröngvað upp á íslenska þjóð með g eða i. 

Það ber vott um einstaklega mikinn tvískinnung að ætla sér að þykjast kasta fyrir róða öllu sem þetta fólk heldur að hafi hættulega skírskotun til kristinnar trúar. Á sama tíma er reynt að friðþægja fólk með því að telja því trú um að ekki standi til að fjarlægja húllumhæið sem tengist helstu hátíðum kirkjuársins. Er kristin skírskotun þessara hátíða þá ekkert hættuleg? Bara sumt.

Það væri svo sem rökrétt að viðkomandi siðmenntar varaformaður setti einvern málsmetandi félaga sinn í það að dikta fram „borgaraleg“ litlu jól með „borgaralegt“ jólabarn (ég sting uppá „borgaralegum unglingi“ í staðin) og „Borgaralegar“ páska súkkulaðifígúrur. Svo maður tali nú ekki um að koma með eitthvað mótvægi við heilagan Nikulás, Hinn „borgaralegi“ kókakóla jólasveinn hefur of mikla skírskotun til þess heilaga. Menn geta þó huggað sig við að jólasveinar eru orðnir miklu meira áberandi í jólahaldi heldur en líkneski af blessuðu „jólabarninu“. Það verður spennandi að fylgjast með því hvernig „borgaralegu“ árstíða hátíðirnar verða. Reyndar er það æsispennandi að fylgjast með öllu „borgaralega“ dótinu sem á að leysa af hólmi allt það hættulega sem hingað til hefur eitrað hug fólks og þá hættulegu lífsfyllingu sem fólk hefur hallað sér að jafnt á tyllidögum og þegar eitthvað hefur bjátað á í lífinu. Það er náttúrulega stór hættulegt að kenna börnum það að til sé einhver kjölfesta sem hægt er að leita sér hugarróar í er eitthvað á bjátar í lífinu.

Aðkoma fagmanna á sviði sálusorgunar þegar voða ber að höndum, eða gjöf, þeirra almennu borgara sem mynda hið þverkirkjulega félag Gídeon, sem um sex áratuga skeið hefur verið færð skólabörnum, eru hvorutveggja nú talin stórhættuleg sálarheill vaxandi kynslóða.

Aðgerðir þessa svonefnda mannréttindaráðs er atlaga að þeim dýrmætu gildum sem þjóð okkar hefur haft í heiðri í rúm 1000 ár og svívirðing á lífsgildum og andlegri kjölfestu mikills meirihluta íslenskrar þjóðar.

Það eru fleiri sem búa á þessu skeri heldur en gjaldeyrislánaskuldarar

Hann er sko afskaplega þröngur sjóndeildarhringurinn hjá fólki í þessu máli.  Vissulega er það afskaplega gott að þeir sem skulda þessi lán sem um var dæmt fá leiðréttingu sinnamála. En það eru barasta fleiri sem eru í vandræðum heldur en þeir. Þær ákvarðanir sem teknar verða þurfa auðvitað að gagnast öllum en ekki bara þessum takmarkaða hópi eigingjarnra eiginhagsmunaseggja.

AGS hefur áhyggjur af bönkunum

?sjálfum sér samkvæmur?

Maðurinn hefur væntanlega þurft að kaupa sér hjólhýsið, reiðhjólið og kerruna, gegn endurgjaldi.  Hann er væntanlega með því strax búinn að afsanna kenningu sína um peningalaust líf.

 

Er hægt að lifa án peninga?

Ástæðan fyrir sviptingu þessa leyfis

Hérna eru reifuð sjónarmið Glitnismanna út af þessu máli, sem í megindrátturm snerist um ráðgjöf vegna áhættufjárfestinga norskra hjóna.  Þau tóku sér að því er virtist íslenska bisness mógúla til fyrirmyndar í skuldsetningu sinni til þess að reyna að græða smá skotsilfur til frístundabátskaupa.

http://e24.no/boers-og-finans/article2363093.ece#VG

 http://e24.no/boers-og-finans/article2363278.ece#VG

http://www.kredittilsynet.no/archive/markedsavd_pdf/01/05/Glitn059.pdf

 

Glitnir Privatøkonomi svipt réttindum af norska fjármálaeftirlitinu

Hvert er brotið?

Hverjir ætli hafi valdið mestu töfunum að þessu sinni, bílstjórar sem "óku miðað við aðstæður" eða lögreglumenn sem væntanlega hafa þurft að stöðva akstur vörubílana til þess að skoða skilríki bílstjóranna og skrifa og afhenda sektarmiða?

Til fróðleiks set ég hér þá lagagrein sem líklegast er að afskipti lögreglu byggist á, ég get allavega ekki ímyndað mér annað.

Úr umferðalögum nr. 50/1987

V. Ökuhraði.
Almennar reglur.
36. gr. Ökuhraða skal jafnan miða við aðstæður með sérstöku tilliti til öryggis annarra. Ökumaður skal þannig miða hraðann við gerð og ástand vegar, veður, birtu, ástand ökutækis og hleðslu, svo og umferðaraðstæður að öðru leyti. Hraðinn má aldrei verða meiri en svo að ökumaður hafi fullt vald á ökutækinu og geti stöðvað það á þeim hluta vegar fram undan, sem hann sér yfir og áður en kemur að hindrun, sem gera má ráð fyrir. Þegar skipt er frá háum ljósgeisla í lágan skal aðlaga ökuhraða hinu breytta sjónsviði.
Sérstök skylda hvílir á ökumanni að aka nægilega hægt miðað við aðstæður:
   a. í þéttbýli,
   b. þegar útsýn er takmörkuð vegna birtu eða veðurs,
   c. við vegamót og í beygjum,
   d. áður en komið er að gangbraut,
   e. við blindhæð eða annars staðar þar sem vegsýn er skert,
   f. þegar hætta er á að ljós valdi glýju,
   g. þegar ökutæki mætast á mjóum vegi,
   h. þegar vegur er blautur eða háll,
   i. þegar ökutæki nálgast hópbifreið eða merkta skólabifreið, sem numið hefur staðar til þess að hleypa farþegum inn eða út,
   j. þegar ökutæki nálgast barn á eða við veg,
   k. þegar ökutæki nálgast aldraðan eða fatlaðan vegfaranda eða vegfaranda, sem ber auðkenni sjónskertra,
   l. þegar ökutæki nálgast búfé á eða við veg,
   m. þar sem vegavinna fer fram, og
   n. þar sem umferðaróhapp hefur orðið.
Ökumaður má eigi að óþörfu aka svo hægt eða hemla svo snögglega að tefji eðlilegan akstur annarra eða skapi hættu.
Þegar vegur er blautur skal ökumaður, eftir því sem unnt er, aka þannig að vegfarendur verði ekki fyrir aurslettum.
Almennar hraðatakmarkanir.
37. gr. Í þéttbýli má ökuhraði ekki vera meiri en 50 km á klst.
Utan þéttbýlis má ökuhraði ekki vera meiri en 80 km á klst., þó 90 km á klst. á vegum með bundnu slitlagi.
Ákveða má hærri hraðamörk á tilteknum vegum, þó eigi meira en 100 km á klst., ef aðstæður leyfa og æskilegt er til að greiða fyrir umferð, enda mæli veigamikil öryggissjónarmið eigi gegn því.
Ákveða má lægri hraðamörk þar sem æskilegt þykir til öryggis eða af öðrum ástæðum.

Bílstjórar sektaðir